Stanowią jedną z najważniejszych grup roślin w ogro­dach. W cza­sie kwit­nienia stają się domin­u­ją­cym ele­mentem ogrodu. Kolorowe, pach­nące kwiaty zwracają uwagę nie tylko ludzi, ale przy­cią­gają pszc­zoły i motyle. Kolor i zapach oraz ruch owadów bardzo oży­wiają kom­pozy­cję roślinną. Wspólna cecha – deko­ra­cyjne kwiaty, pozwala połączyć różné gatunki roślin w jedną grupę użytkową o podob­nym zas­tosowa­niu w ogrodzie.

Przy planowa­niu obsadzenia ogrodu krze­wami kwit­ną­cymi, powin­niśmy uwzględ­nić przede wszys­tkim wysokość roślin, porę kwit­nienia, kolor kwiatów i wyma­gania siedliskowe. Sil­nie ros­nące gatunki (np. forsy­cja, krzewuszka, żylis­tek) mogą być sad­zone jako osłony i tło dla innych mniejszych roślin. Można z nich for­mować kwit­nące żywopłoty i szpalery.

Deko­ra­cyjnie wyglą­dają zarówno poje­dyncze okazy wyek­sponowane na trawniku (np. mag­no­lia. tamaryszek, krzewuszka), jak i grupy krzewów tworzące kolorowe płaszczyzny (np. tawuła, pig­wowiec, dzi­u­raw­iec, pię­ciornik, janowiec). Gatunki sła­biej ros­nące sadz­imy bliżej ścieżek, przy brzegu trawnika oraz przy ścianach budynków i na rabat­ach w połącze­niu z bylinami.

Więk­szość krzewów kwit­nie w maju i czer­wcu, lecz są również gatunki kwit­nące wczesną wiosną (np. oczar, wawrzynek, mag­no­lia) i latem (np. hort­en­sja, budleja, dzi­u­raw­iec). Niek­tóre gatunki mają bardzo długi okres kwit­nienia (np. pię­ciornik, złotlin, dzi­u­raw­iec) – od czer­wca do jesieni, inne cza­sami pow­tarzają kwit­nie­nie (np. mag­no­lia), szczegól­nie po let­nim przy­cię­ciu (np. tawuła, krzewuszka).

Najlepiej tak dobrać gatunki, aby stale był w ogrodzie kolorowy, kwit­nący akcent. Barwa kwiatów często decy­duje o wyborze danego gatunku. Wśród krzewów wys­tępują gatunki i odmi­any o prawie wszys­t­kich kolorach kwiatów. Dodatkowy efekt to zapach, który w wypadku budlei przy­ciąga roje motyli, stale unoszą­cych się nad krzewem.

Sadze­nie

Więk­szość gatunków krzewów kwit­ną­cych nie ma spec­jal­nych wyma­gań gle­bowych i wystar­cza im prze­ciętna gleba ogrodowa. Oczy­wiś­cie, rośliny będą miały ład­niejszy wygląd i więk­sze przy­rosty, gdy będą rosły w lep­szym podłożu. Dlat­ego najlepiej sadzić krzewy do dołów wypełnionych żyzną kom­pos­tową ziemią.

Rośliny zaku­pi­one z gołymi korzeni­ami sadz­imy tylko w stanie bezlist­nym, późną jesienią i wczesną wiosną. Upraw­iane w pojem­nikach możemy sadzić przez cały okres wege­tacji. Rośliny umieszczamy w dołkach nieco głę­biej niż rosły poprzed­nio (do 5 cm), obsy­pu­jemy dokład­nie korze­nie ziemią, lekko ugni­atamy i obfi­cie podlewamy.

Pielę­gnacja

Pielę­gnacja roślin po posadze­niu obe­j­muje cię­cie, nawoże­nie, podle­wanie i ewen­tu­al­nie ochronę przed szkod­nikami i chorobami. Cię­cie i prześwi­et­lanie nie jest zabiegiem trud­nym, a jego pomi­janie pozbawia rośliny ład­nego pokroju i obfitego kwit­nienia. Cię­cie pielę­gna­cyjne sto­su­jemy u wszys­t­kich gatunków i wykonu­jemy je w ciągu całego roku. Polega ono na usuwa­niu przek­wit­nię­tych kwiatostanów i poła­manych lub prze­marznię­tych gałązek.

U roślin szczepi­onych ważné jest wyci­nanie pędów wyras­ta­ją­cych z pod­kładki. Cię­cie for­mu­jące korzyst­nie wpływa na pokrój i zagęszcze­nie krzewów. Sto­su­jemy je u młodych roślin. Polega na skra­ca­niu niek­tórych pędów tak, aby uzyskać lep­sze zagęszcze­nie krzewu i więcej pączków kwia­towych. Pędy przyci­namy tuż nad oczkiem skierowanym na zewnątrz krzewu.

Silne cię­cie może ograniczyć kwit­nie­nie w następ­nym roku. Dlat­ego gatunki zaw­iązu­jące kwiaty na pędach dwulet­nich (np. bez lilak, forsy­cja, tawuła wczesna) tniemy po kwit­nie­niu, a inne (np. budleja, pię­ciorniki, tawuły kwit­nące latem) wczesną wiosną przed roz­wo­jem liści. Co kilka lat wykonu­jemy cię­cie odmładza­jące, pole­ga­jące na sil­nym skróce­niu wszys­t­kich pędów.

Rośliny kwit­nące szczegól­nie tracą na urodzie jeżeli są porażone przez choroby i szkod­niki. Najlep­szym zabez­piecze­niem roślin jest odpowiedni dobór gatunków w ogrodzie i zapewnie­nie opty­mal­nych warunków wzrostu. Preparaty chemiczne sto­su­jemy w ostate­czności, pamię­ta­jąc o okre­sie ochron­nym dla pszczół.

Zabez­piecze­nie na zimę. Gatunki wrażliwe na mróz wyma­gają w naszym kli­ma­cie okry­wa­nia na zimę. Rośliny okry­wamy późną jesienią po pier­wszych przym­rozkach. Do okry­wa­nia wyko­rzys­tu­jemy liś­cie, gałęzie roślin iglastych, słomę lub tkan­inę syn­te­ty­czną. Mate­riał do okry­wa­nia powinien być prze­puszczalny dla wody. Okrycie zde­j­mu­jemy wiosną po ustąpi­e­niu mrozów.